شانزدهم دی ماه، سالروز شکل گیری حماسه خونین هویزه به دست دانشجویان پیرو خط رهبری و به فرماندهی دانشجوی شهید، سیدحسین علم الهدی است. این دانشجویان رزمنده در سال 1359، عملیاتی را در هویزه و سوسنگرد آغاز کردند و پیروزی های مهمی به دست آوردند. نیروهای اسلام در حالی که تجهیزات نظامی در اختیار نداشتند، تا آخرین قطره خون به دفاع از سرزمین ایران اسلامی پرداختند، مظلومانه به شهادت رسیدند و حماسه هویزه را آفریدند. به پاس تجلیل از رشادت های دانشجویان مسلمان پیرو خط امام، به ویژه شهید علم الهدی، شانزدهم دی، روز «شهدای دانشجو» نام گرفت.
وارثان عشق و شور حسینی
حدیث دانشجویان شهید، حکایت عاشقانی است که ندای تاریخی «هَل مِن ناصِر یَنْصُرُنی و هل من مُعینٍ یُعِینُنی» آموزگار مکتب جهاد و شهادت را لبیک گفتند و جام هستی را به تیرگی شرک، تباهی کفر و سیاهی ستم نیالودند. ما امروز وارثان دانشجویان شهیدی هستیم که در باتلاق های شلمچه، قله های کردستان، جزایر مجنون، دشت فکه و میعادگاه هویزه و طلاییه، چون شمع، سوختند تا اندیشه ناب انقلاب اسلامی استمرار یابد و سنگرهای کلیدی جهان را فتح کند.
دانشجویان دیروز، دانشجویان امروز
جنبش اصیل دانشجویی در زمان دفاع مقدس یا حتی پیش از آن، در دورانی که سراسر ایران اسلامی زیر یوغ استثمار بود، پا گرفت. این جنبش در زمان جنگ، با پیروی از دانشجویانی چون علم الهدی یا استادان بزرگی چون چمران، نقش بزرگی در دفاع از این آب و خاک برعهده گرفت. آنها دانشجویانی بودند که به اصلاح وضعیت عمومی جامعه ایمان داشتند و جان خود را بر سر آرمان های خود گذاشتند. اگر حسین علم الهدی و یارانش، جان خود را برای دفاع از میهن و اسلام فدا کردند، امروز جنبش اصیل دانشجویی می تواند با تکیه بر دانش، مهارت و ایثار خود، در عرصه های سازندگیِ صنعتی، فرهنگی و علمی، دوباره گام های عاشقانه بزرگ تری بردارد.
شهید در اندیشه شیعی
در اندیشه شیعی، بزرگ ترین پیروزی، والاترین مقام، بالاترین امتیاز، نیکوترین نیکی و گرانمایه ترین درجه، رسیدن به فیض عظمای شهادت است. برای شهید، گرانبهاترین اوقات و شکوه مندترین و زیباترین لحظه، زمانی است که پیروزمندانه به مرگ شرافتمندانه برسد و شربت شهادت را بنوشد. اینک او شهید است؛ یعنی عینیت یافته و شکل گرفته مکتب تشیع و الگو و معیاری برای همه بشر. والایی این مقام، سبب شد تا جوانان باایمان، اندیشه ای جز پرواز از خاک هویزه به سوی مقصد نهایی سعادت، نداشته باشند، در کنار هم پرواز را برگزینند و برای همیشه در خاطره ها ماندگار شوند.
نوشته ای از شهید علم الهدی
در دست نوشته ای به جا مانده از شهید علم الهدی چنین می خوانیم: «من در سنگر هستم. در این خانه محقر، در این خانه فریاد و سکوت، فریاد عشق و سکوت، در این سرد و گرم، سردی زمستان و گرمای خون. در این خانه ساکن و پرجوش و خروش، سکون در کنار رودخانه و هیجان قلب و شور شهادت. خانه نمناک و شیرین، کوچکی قبر و عظمت آسمان. این خانه، کوچک است. این سنگر، این گودی در دل زمین، این گونی های بر هم تکیه داده شده، پر از حرف است. فریاد است. غوغاست… صدای پرمحبت اصغر و حرف زدن آرام رضا و خوش زبانی منصور، بغض گلویم را گرفته. قطرات اشکم هدیه تان باد. تنهایی، عمیق ترین لحظات زندگی یک انسان است».
یاران مکتب خمینی
امام خمینی رحمه الله ، عارفی وارسته بود که در محراب عشق و در طلب وصال یار زندگی می کرد. یاران وی نیز که در محضر عالمی چون او شاگردی کرده بودند، درس عشق، جهاد و شهادت را از ایشان آموختند و با توکل به خدای بزرگ، شهادت را بر زندگی در دنیا ترجیح دادند. آنان دانشجویان ممتازی بودند که مدرک نهایی را با عالی ترین درجه، در ماندگاری با شهادت جستجو کردند. اینک از تقدس روح پاک عزیزان ما، همان ها که درس عشق آموختند و پیام سترگ خویش را به ما ارزانی داشتند، دانشگاه در عمق میهن اسلامی شکل گرفت.
در حقیقت شهادت
در آموزه های دین اسلام، شهادت و گزینش مرگ سرخ، بر آگاهی از مبانی آزادی و اختیار در مبارزه بر ضد انحراف فکری متکی است که مجاهد آن را با منطق، شعور و بیداری انتخاب می کند. شهادت، مکتب سازنده ای است که شگرف ترین اثر و خلل ناپذیرترین واکنش نسل های تاریخ را با خود همراه دارد. با این دیدگاه، دانشجویان خط امام در سال 1359، برگی از دفتر جنگ و انقلاب را در هویزه ورق زدند. عملیات هویزه، نخستین حمله مهم ایران بود که در آن میان نیروهای مردمی؛ یعنی سپاه، ارتش، بسیج و عشایر، هماهنگی کامل برقرار شد. این عملیات، موجی از شهادت طلبی را در جوانان به وجود آورد.
پیام رهبر انقلاب به کنگره شهدای دانشجو
مقام معظم رهبری، حضرت آیت اللّه خامنه ای در پیامی به کنگره شهدای دانشجو، از آنان با عنوان سرآمدان ایمان و ایثار آگاهانه، یاد کرد و تأکید فرمود: «امروز که دشمنان کمین گرفته نظام اسلامی درصدد از رونق انداختن جهاد و شهادت هستند، دانشجویان عزیز و همه جوانان باید این عامل قدرت ملی و شاخص ایمان خالصانه را از دست ندهند و آن را بزرگ بشمارند».